Over

Mijn persoonlijk verhaal

 

Lieve allemaal, 

​

Net zoals ieder van jullie zijn verhaal heeft, heb ik ook mijn persoonlijk verhaal dat ik hier verder eerlijk met jullie wil delen. Op die manier zullen jullie ook begrijpen waarom ik met zoveel enthousiasme en passie aan dit project gestart ben.​

​

We willen graag kinderen
Zo een zeven jaar geleden, exact één jaar na ons trouwfeest in september 2011, reden David en ik terug naar huis na een weekendje Oostende. We hadden er twee heerlijke dagen gehad. Op een bepaald moment hadden we het over kinderen. Deze keer was het anders. Het ging niet over hoe groot ons gezin er zou uitzien, hoe we naar het moeder- en vaderschap keken, wanneer we graag zwanger wilden worden, welke namen we fijn klinken vonden. Het was nu voor echt. David vertelde me op zo een mooie manier dat hij nu echt verlangde naar een kind. Ik heb gehuild. Ik was zo blij en het voelde zo intens aan.
Vanaf dan werd iedere vrijpartij, zonder er obsessief mee bezig te zijn, nog bijzonderder. Het idee en gevoel dat je je vruchtbaarheid niet meer langer tegenhoudt en je dus op elk moment zwanger kan worden, vond ik onbeschrijflijk.

​

Het zit niet mee
Jammer genoeg ging het niet zoals we gepland en gehoopt hadden.

Mijn lijf voelde vreemd aan. Ik kreeg maar geen maandstonden (en dus ook geen eisprong) en voelde me niet lekker in mijn vel. Ik was gestopt met mijn hormonale anticonceptie (NuvaRing) op het moment dat we beslist hadden om zwanger te worden. Ik probeerde dus wel realistisch te blijven. Wellicht had mijn lichaam even de tijd nodig om terug op haar 'eigen' ritme te komen. Ik wachtte af. Weken werden maanden. Maanden werden vragen. Mensen rondom mij die wisten dat ik gestopt was met mijn anticonceptie, vroegen me keer op keer of ik mijn maandstonden al had gehad. Ik werd er nog onrustiger en onzekerder van. Met de dag ging ik me ook slechter voelen (ook al voel ik me meer een optimist dan pessimist). Ik voelde me lusteloos, moe, verdrietig en humeurig. Ik kon voor mezelf niet (meer) uitmaken van waar deze gevoelens exact kwamen. Voelde ik me zo slecht omdat ik geen maandstonden kreeg en me zo onvruchtbaar en dus ook helemaal geen vrouw voelde? Of had het te maken met het feit dat mijn lichaam hormonaal nog niet in evenwicht was na het stopzetten van mijn anticonceptie (een hormonale disbalans kan er onder andere voor zorgen dat je geen maandstonden/eisprong hebt maar ook tal van andere symptomen ervaart)? Ik zal het nooit weten maar wellicht zal het een combinatie van beide geweest zijn.
In dat eerste jaar ging ik ook langs bij de gynaecoloog. Ik wilde zeker zijn dat er geen medisch aantoonbare reden was voor het uitblijven van mijn menstruatie. Dat wachten zou me anders niet veel opleveren en me alleen maar slechter doen voelen. Er was niks verontrustend te zien. Ik moest gewoon afwachten. Dankzij David, familie en vrienden, kon ik dat ook. Fantastisch eigenlijk, want ik heb het echt wel moeilijk gehad. Ik heb al huilend gebeld met vriendinnen, gebabbeld en gejankt met en bij David, emotionele uitbarstingen gehad bij mijn ouders. Door hen kreeg ik de kracht om te wachten. Maar ook zij gaven mij het inzicht dat ik de enige was die mijn lichaam de kans en tijd kon geven om opnieuw te functioneren zoals vroeger. Na enkele maanden ging ik opnieuw langs bij de gynaecoloog. Nog steeds kon er geen oorzaak gevonden worden voor het uitblijven van mijn menstruatie. De aanpak luidde als volgt: of ik zou nog even wachten (ik was tenslotte nog maar 26 jaar) of ik zou starten met een orale hormoonbehandeling om mijn eisprong uit te lokken. Dat laatste was voor mij heel erg aanlokkelijk. Het klonk zelfs als een bevrijding. Ook al was mijn kinderwens niet zo obsessief, ik wilde mijn vruchtbaarheid en vrouw-zijn terug. Ik wilde dat mijn lichaam zou functioneren, mét eisprong, maandstonden en alles wat erbij hoort. Liefst zo snel mogelijk. Ik heb dus heel erg getwijfeld maar uiteindelijk besloten om nog te wachten. Bovendien wilde ik nu nog meer en beter begrijpen vanwaar die uitblijvende menstruatie kwam. Waarom kreeg ik geen eisprong en dus ook geen maandstonden? Vanaf dat moment ben ik bij mezelf gaan exploreren wat de achterliggende oorzaak zou zijn kunnen zijn van mijn probleem. Het werd een vreselijk lastige weg, maar wel de mooiste die ik tot nu toe heb afgelegd. 

​

Zoektocht bij mezelf

Ik confronteerde mezelf met mijn huidige levensstijl: veel spanning en daardoor ook slechte eetgewoonten. De stress die ik op mijn werk ervaarde was niet minimaal. Ik wist heel goed dat dit grotendeels aan mezelf te wijten was. Ook op andere vlakken wilde ik beter doen dan wat er verwacht werd. Ik leerde en probeerde los te laten. Heel goed besefte ik dat ik ook de enige was die dit kon realiseren. Gaandeweg heb ik veel van mezelf en anderen rondom mij geleerd. Dit heeft mijn weg net zo bijzonder gemaakt.

​

Champagne

Exact anderhalf jaar na het stoppen met mijn anticonceptie kreeg ik voor het eerst mijn maandstonden. Het was een feest, met champagne, véél champagne. Ik voelde mijn lichaam opnieuw in de startblokken zitten, geniaal was dat. In de daaropvolgende twee jaren kreeg ik mijn maandstonden slechts enkele keren. Heel verspreid, onregelmatig maar ook erg onvoorspelbaar. Als ik zwanger wilde worden, moest ik een toch ietwat regelmatigere cyclus nastreven (dat dacht ik toen nog!). Pas later ontdekte ik dat er ook een manier was om mijn eisprong te identificeren bij een erg onregelmatig en onvoorspelbaar cycluspatroon (cfr Sensiplan). Ik wilde mijn spanning en eetgewoonten verder gebruiken om mijn cyclus regelmatiger te maken, mijn lichaam nog beter te laten functioneren. Het werd me alsmaar duidelijker: een kind dragen én op de wereld zetten wanneer je eigen lichaam net voldoende energie heeft om zelf te kunnen overleven, dat klinkt toch niet logisch?

​

Onverwachte maar logische wending

Ik werkte intenser en beter aan mezelf maar werd tegelijk steeds meer geconfronteerd met grote en spannendere stappen in mijn leven. In juni 2015 zou ik mijn doctoraat indienen en we onderhandelden lang over de aankoop van een huis. Ik overtuigde mezelf om opnieuw met een propere lei te beginnen eenmaal dat doctoraat was ingediend en ik het huis kon beginnen opknappen. En inderdaad, eenmaal die mijlpalen bereikt waren, voelde het alsof er een grote last van mijn schouders was gevallen. Mijn dagen zagen er helemaal anders uit en het voelde aan alsof ik een nieuwe kans kreeg. Niet veel later, op zomervakantie, bleek ik zwanger te zijn.

​

Dankbaar

O zo dankbaar voor deze zwangerschap maar minstens even dankbaar voor de moeilijke keuze die ik toen gemaakt heb. Het was hard maar wat ik hier geleerd heb, kunnen ze me nooit meer afpakken. Ik heb geleerd wat vruchtbaarheid is en hoe kwetsbaar ze is. Ik heb geleerd te leren luisteren naar wat mijn eigen lijf me te vertellen heeft zonder signalen of symptomen te omzeilen en kost wat kost de snelste en gemakkelijkste weg in te slaan. Het zijn nu net die inzichten en ervaringen die ik wil gebruiken om anderen te helpen.

​

Elk verhaal is uniek. Mijn verhaal is niet jullie verhaal. Maar laat me wel stellen dat mijn verhaal wel een manier kan zijn om jou te helpen in jouw verhaal. Met veel passie en enthousiasme wil ik mijn kennis en ervaringen gebruiken om mensen te leren begrijpen wat vruchtbaarheid is, hoe ze ervaren kan worden en hoe ze optimaal beschermd kan worden. 

​

​

Serieuze info

​

Bedrijfsnaam: Dokter Batteauw David, huisarts

KBO: 0696.693.194

Adres: Spoorweglaan 51, 9700 Oudenaarde

Telefoonnummer: 0499 47 09 39

Emailadres: rebeccaverhofstede@hotmail.com 

​